ตรุษจีน ในความรู้สึกเหมือนมันห่างไกลไปหน่อย จึงไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก ชีวิตในเมืองที่พลุกพล่านท่ามกลางฝูงชนที่เร่งรีบ กลิ่นอายของตรุษจีนนับวันจืดจางลงเรื่อย ๆ บางครั้งถึงวันตรุษจีนแล้ว จึงค่อยนึกขึ้นมาได้ สิ่งที่ทำให้ตัวเองคิดถึงมากที่สุด น่าจะเป็นวันตรุษจีนในวัยเด็ก แม้ว่าจะเป็นความทรงจำที่นานมาก แต่ทุกอย่างยังคงชัดเจนแจ่มใส

我的老家在农村。一到腊月，年的气氛就浓起来了……

บ้านเกิดของผมอยู่ในชนบท เมื่อถึงเดือน 12 บรรยากาศตรุษจีนจะเข้มข้นขึ้นทันที...

那个年月伙食很差，平时就是苞米面饼子、小米饭，连面食也吃不到。所以过年对于我们小孩子来说那是个解馋的好机会。除夕的前几天，母亲便开始忙着蒸年糕、蒸馒头，前一天才会用大锅烀肉。我则在站在锅台边，紧紧地盯着锅，闻着那飘出的香气，不知不觉着唾液已经流了下来。母亲在旁边看了，便会掀开锅盖，用筷子扎出一小块肉放在碗里，我伸手就拿，顾不上烫嘴，狠狠地咬下去……

ในสมัยนั้นอาหารการกินแย่มาก ปกติจะไม่มีโอกาสได้กินขนมแป้งข้าวโพด ข้าวฟ่าง ไม่มีแม้แต่เส้นบะหมี่หรือขนมแป้งด้วยซ้ำ ดังนั้นสำหรับเด็ก ๆ อย่างพวกเราแล้ว ตรุษจีนจึงเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้สนองความอยากของเรา ก่อนวันส่งท้ายปีเก่าไม่กี่วัน แม่จะยุ่งอยู่กับการนึ่งเค้กข้าว นึ่งหม่านโถว และจะตุ๋นเนื้อหม้อใหญ่ก่อนตรุษจีนหนึ่งวัน ซึ่งผมยืนอยู่ข้างเตาหม้อตุ๋น สายตาจับจ้องอยู่ที่หม้อตุ๋น ได้กลิ่นหอมกรุ่นลอยฟุ้งออกมา น้ำลายถึงกับไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว แม่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สังเกตเห็น จึงเปิดฝาหม้อขึ้น ใช้ตะเกียบจิ้มเนื้อชิ้นเล็ก ๆ ใส่ลงในชาม ผมเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาแล้วกัดกินทันที โดยไม่สนใจว่ามันจะร้อนลวกปาก...

对联也是过年不可缺少的重要物品。那时候的对联和现在不同，都是买来大红纸请人手写的。父亲的书法很好，所以到我家来求父亲写对联的人都排成了队，过年的这两天是父亲最忙碌的时候……当红红的对联贴到墙上门上，那个喜庆啊，年的气氛立刻就出来了。

กลอนคู่บนกระดาษแดงเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในวันตรุษจีน กลอนสมัยนั้นแตกต่างไปจากสมัยนี้ ทุกคนต้องซื้อกระดาษแดงแล้วนำไปขอให้ผู้ใหญ่เขียนด้วยมือ ลายมือพู่กันจีนของพ่อผมดีมาก จึงมีผู้คนมาที่บ้านผมเข้าแถวกันยาวเหยียดเพื่อขอให้พ่อช่วยเขียนกลอนตรุษจีน ตรุษจีนสองวันนี้เป็นช่วงเวลาที่พ่อยุ่งที่สุด... เมื่อกลอนกระดาษแดงถูกติดบนผนังและหน้าประตูบ้าน มันเรียกบรรยากาศความรื่นเริงของตรุษจีนให้คึกคักขึ้นมาทันที

小时候的我喜欢穿新衣服。除夕的头天晚上我会把新衣服拿出来，翻过来掉过去地看，想象着明天就要穿上了，那个高兴啊。一年到头能穿新衣服的时候是很少的，一般都要到过年。睡前早早地把小脚洗干净，把新鞋、新袜摆在枕边看着，后来就睡着了。有时会做梦，虽然不知道自己当时的表情，但小脸上肯定带着甜甜笑意。

เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมชอบใส่เสื้อผ้าใหม่ คืนส่งท้ายก่อนวันตรุษจีน ผมจะหยิบเสื้อผ้าใหม่ออกมา จับพลิกไปพลิกมา เพ่งพิศพร้อมกับจินตนาการว่าพรุ่งนี้ผมจะได้ใส่มันแล้ว สุขใดจะปาน เพราะตลอดทั้งปีจะมีโอกาสได้สวมใส่เสื้อผ้าใหม่เพียงไม่กี่ครั้ง โดยปกติจะต้องรอถึงวันตรุษจีน ก่อนเข้านอนผมจะล้างเท้าน้อย ๆ ของตัวเองจนสะอาดหมดจด เอารองเท้าใหม่ ถุงเท้าใหม่วางข้างหมอน เฝ้ามองดูพวกมัน จนเผลอหลับไป บางครั้งก็ฝัน ถึงแม้จะไม่รู้ว่าสีหน้าของตัวเองในเวลานั้นเป็นอย่างไร แต่เชื่อว่าใบหน้าน้อย ๆ นั้นน่าจะเป็นรอยยิ้มอันแสนหวาน  

除夕也叫年三十，家家张灯结彩，人人喜气洋洋。在那个年月，恐怕只有在过年的时候才能看到大伙的脸上洋溢的笑容。除夕一大早，我就被鞭炮声从睡梦中惊醒。父亲也会在我们的耳边说，快起床吧，过年了，早点放鞭炮。我们便一咕噜地爬起来，穿好新衣服、新鞋，跑到外面放鞭炮。然后等待我们的便是饭桌上香喷喷的饺子了。

วันส่งท้ายปีเก่าเรียกอีกอย่างว่าวันที่สามสิบ ทุกบ้านจะประดับตกแต่งโคมไฟหลากสีสัน ทุกคนรื่นเริงยินดีมีความสุข ในสมัยนั้น การจะได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของทุกคนก็คงจะเป็นวันตรุษจีนนี้แหละ เช้าของวันส่งท้ายปีเก่า ผมถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับใหลด้วยเสียงประทัด พ่อจะพูดเข้าหูพวกเราว่า ตื่นได้แล้ว ตรุษจีนถึงแล้ว รีบมาจุดประทัดกันเร็ว พวกเราจะลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว สวมใส่เสื้อผ้าใหม่และรองเท้าใหม่ วิ่งออกไปข้างนอกจุดประทัด ต่อจากนั้นสิ่งที่รอเราอยู่บนโต๊ะอาหารคือเกี๊ยวร้อน ๆ แสนอร่อย

在欢笑声中白天很快就过去了。夜色渐浓，万家灯火在冬夜里跳动着，映衬着白白的雪，描绘成乡村最美丽的夜晚。

เสียงหัวเราะครื้นเครงในตอนกลางวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ราตรีกาลเริ่มปกคลุม แสงไฟจากบ้านเรือนนับพันเริงระบำในค่ำคืนฤดูหนาว ตัดกับหิมะสีขาวโพลน สะท้อนภาพค่ำคืนอันสวยงามที่สุดในชนบท

年夜饭后有“守岁”之说，据说要是能一夜不睡的话，一年之中头脑都清醒。我们几个小伙伴打着灯笼，出去玩，到别人家的院子里拣落在地上的鞭炮，有的回来之后还可以放。当然，如果玩累了，随便到哪家，都会好吃好喝地招待我们……

หลังอาหารค่ำคืนส่งท้ายปีเก่า จะเป็นช่วงเวลาของ “เฝ้าปีใหม่” กล่าวกันว่าถ้าสามารถไม่นอนเลยทั้งคืนจะมีสมองที่ปลอดโปร่งแจ่มใสตลอดทั้งปี พวกเราเพื่อนพ้องตัวน้อย ๆ พากันถือโคมไฟ ออกไปวิ่งเล่น เก็บเศษประทัดที่ตกบนพื้นลานบ้านของคนอื่น ประทัดบางอันที่เอากลับมายังจุดได้ แน่นอนแหละ เมื่อเล่นจนเหนื่อยแล้ว จะไปที่บ้านไหนก็ได้ ซึ่งเราจะได้รับการต้อนรับด้วยอาหารและเครื่องดื่มที่เอร็ดอร่อย...

时隔多年，一些往事都已淡忘，但儿时过年的情景却永远地留在了心中。

กาลเวลาผ่านมาหลายปี เหตุการณ์บางอย่างในอดีตถูกลืมเลือนไปบ้าง แต่ภาพการฉลองตรุษจีนในวัยเด็กยังคงตราตรึงอยู่ในใจตลอดไป

来源：《湄公河》杂志

编辑：蔡梦

译审：陈慕筠

审核：张若谷